Bosnalı Çocuk Şiiri - Güner Karabulut

Kimsenin oyuncağını kırmamıştı.
Almamıştı kimsenin bebeğini elinden
Öyleyse neden?
Yağmur yağmur kurşunlar geçiyordu üzerinden
Ellerinde tüfekler,tabancalar,
Kocaman,kocaman amcalar,
O dövmemiştiki onların çocuklarını.
Hatta tanımıyordu bile onları.
Bak işte göğsüne gelmişti kurşunun biri.
Ne de çok kanıyordu.
Yarası sızlıyor, yarası yanıyordu.
Parmağı kanamıştı daha önce.
Ama bu kadar acımamıştı.
Kardeşi kesmişti bilmeden.
Ne de çok ağlamıştı.
Şimdi ağlıyamıyordu.
Kızar mıydı acep annesi kanlanan elbisesine?
Daha yeni alınmıştı da.
Dayısı almıştı yaşgününe.
O gece hiç çıkamamıştı.
Üstelik annesiyle yatmıştı bütün gece.
Ne de çok sevinmişti .
Sahi;annesi nerelerdeydi?
Neden onu almıyordu kucağına?
Neden bastırmıyordu başını,
Sıcacık göğsüne?
Bak üşüyordu
Neden onu bir türlü göremedi?
Bosnalı çocuk bunu hiç öğrenemedi