Bosna Dramı Şiiri - Yılmaz Sezgin

Nineler el açmış ağlıyor
Vatan uğruna toprağa düşen evlatlarına mı
Aç, susuz yalnızlıklarına mı
Kurtuluş ümidi bulup ta kaybettiklerine mi
Hayır, asla
Feda olsun vatana bütün yiğitler
Yine nicelerini doğurur analar
Ağlıyor Bosnalı
Kovuldukları yurtlarına mı
Alçakça bir tavırla süngülendiklerine mi
Topsuz, tüfeksiz, silahsız bırakıldıklarına mı
Hayır, asla
Dirlik, birlik için vücutlarını siper ederek
Kol, bacak, kazma, kürek şükrederek
Var olma gayretindeler
Ağlıyor Bosnalı
İnsan kasaplarının parçaladığı mini mini bebelerine mi
Bütün dünyanın gözleri önünde tecavüze uğrayan
On binlerce kadınına, genç kızına, çocuğuna mı
Hayır, asla

Bosnalı insanlığa ağlıyor
Sırp canilerinin hayvanlığına
İnsafsız zulüm mekanizmalarına ağlıyor
Batı denen medeniyet fukarası canavar bozuntusuna
İnsanlığı gömen cellatların akıbetine ağlıyor
Kardeş sandığı İslam dünyasının korkaklarına
Halkının haklı tepkisini göz ardı edip
Başka çöplüklerde eşelenen horozlarına ağlıyor
Hala kendi yorganında yılan arayan gafillerine
Öz benliğini dahi savunamayan
Basiretsiz, yüreksiz lider bozuntularına ağlıyor
Bosnalı
İnsanlığın; asiliğine, çirkefliğine, at gözlülüğüne
İkiyüzlülüğüne ve zavallılığına ağlıyor
1994