Hani kapanırsın odana bir sessizliktir alıkoyar seni..
Düşünürsün..
Sadece düşünürsünürsün..Düşündüğünü dile vuramazsın küçük bir çocuk gibidir bazen düşündüklerim elleri gibi minik düşleri gibi saf ve masum varoluşu nefes alması dahi huzurlu kılar seni..
Simgeleştirmek istersin mavi dağlarda ufkuna yagan karları..Beslemek istersin doyumsuzca keşfedilene kadar...Hızla büyüyüp gelişmesini istersin...objelerle dikkat cekmek büyülemek istersin..
Toplumsal çalkantılar hiçde umurunda diildir.Düşünce esnasında kimse dikkatini bozamaz hayal dünyanın derinliklerinde varolurken...Hayatından bazen büyük bir kısmı göçe başlar.Seslerin titreyerek hayatın karmaşasında kaybolurken ruh dilin hiç bitmicek bir konuşmaya başlamıştır bile...Daha sert bir tavır takınmaya başlarsın hayatın acımasızlığına karşı bir türlü susmayan ruh dilin dahi sakinleştirmeye sert davranışlarını engellemeyi başaramaz.Hayat içinde genel güvenliğini saglayan kalp düzenimi korumakla görevli felsefem ve kurallarımın koydugu karalılıgımın uygulanmasında yaşadıgım ikilem beni zora sokan! Hayat gamzeli bir bakışla izlemeye başlıyorum.Yitip gitmiş bir düşte yaşamak gibi nefes alıp vermek... Yarım kalmış aşkın peşinde iz sürmek kadar zor ve yorucu..
Son satırlarımda kızgınlık ve nefretten uzak bir umutsuzluk sergiliyorum..
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta