içimden geçen yalnızlıklarla
açıyor duvarımda çiçekler.
boş çerçevede kimsesiz sarı gül,
yanında; mor menekşeler.
Ne kalemim var elimde ucu açılmamış,
ve bembeyaz bir kağıt,
üzeri yazılmamış.
ölüm; sanki ağzıma dayalı ana memesi.
soluğumu kapamış.
içimden geçen yalnızlıklarla
açıyor; vedasız karanlıklar.
her darbede bir parça tükeniş,
intihara dönüyor tutkular.
Kayıt Tarihi : 1.1.2007 10:12:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!