Boşluk Şiiri - Atilla Güler

“yokluğunun korkusunda
hoyratça akıyordu nehir
ıslak bir yeşile düşmüştü ıssızlığın
soluyamadığım sevdanın hırçın dalgalarında
yitti sakladığım hazinen…kavuran kokun

çünkü
sen
yoktun
...ve bir daha hiç dönmedin”

ateşe düştü sözler
sensizliğin duvarlara çarptığı yürekte
daralan yolların
geri dönüşüne
çıkılmayacak bir daha

ıssız saatlerin kısık sesli şarkıcısı
bir hüzün şarkısında
yere vurdu kırmızı şarap dolu kadehi
ve İspanyol kadın
çığlıklarını koyuverdi
gitarın eşliğinde
son flamenko dans yapıldı
gidenin ardından

sarıya döndü kızıl gülün yaprakları
döküldü yağmur damlaları
gri bulutlardan döküldü öfke
silinen bir aşkın son sesine gizlendi

şimdi uyku vakti
ve son şiiri yakmak ardından
okuma diye!

çünkü artık yoksun sen
ve bilinmeyen bir çizgiyle ayrıldı
yüreklerimiz birbirinden
yokluğun içimde koca bir boşluk

05.09.2006