eşyasız bir evin sultanıyım
günlerce yağan yağmurun çölü
bomboş bir ovanın seli
sandıkları boş kalmış yadigar zamanlarımın
umutlarım çoktan mumyalanmış köşelerde
zarfını açmamışım bana gülen hayatın
gıyabında asi olmuşum yaşayamadıklarıma
sırtından vurmuşum acayip sevinçleri
musalla taşındayken ağlamışım yokluğuna sevginin
götürmemiş adımlarım bir yerlere cüssemi
gafiliyim, en bedbaht şahsiyetiyim suskunluğun
vatanını terkedememişim yüzyıllık boş avuntumun
şimdi, içimde yol aldığım boşluğun yorgunuyum
07.06.2004
Oktay BaykurtKayıt Tarihi : 2.9.2006 20:48:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!