Boşluk Şiiri - Emine Başa

eski, solmuş ve nefessiz bir fotoğraf
nasıl hüznü sarartırsa gözlerde
öyle sarardı içimdeki boşluk
mor bir yaraya döndü hemen
hüzün ne ki!
anlamsız bir vedaydı çünkü
sokaklarımı vuran
veya bir yalandı anlam
-tarifi yok-
kaldırımlarım biliyormuş meğer
aşkın iğreti olduğunu
reddeden şiirmiş anlamsızlığı
damarından kopunca dize
akınca kanı mor yaranın üstüne
boşluk arsız bir ışıltıyla
yandı sokak lambalarının yerine
şimdi o sokakta
şimdi o boşlukTa
şimdi o boşluk
boş
bomboş
……………
Emine Başa