Boşluk Şiiri - Mehmet Kızılhan

Sen benim dalgın gözlerime bakıp
İçindeki boşluğa hiç daldın mı
Dalma,
Bunu ne sen kaldırabilirsin nede ben
Ayıkken yaşadığım kafayı
Sen sarhoş kafayla bile yaşayamazsın
Kazanamayacağımı bildiğim kavgaları da yaptım ben
Karanlık sokakları yıldızlarım aydınlatırken
Kendi gölgem peşimde
Gece gündüze ders vermeye çalışıyor sanki
Gündüzün aydınlığı gecenin karanlığı
Herkesin dünyası kendineydi aslında
Umutların yeşermesi herkesin umurundaydı
Biri diğerinin umuduna hiç acımadı
Yaşam kendin olmaktı
Kaçmaktı belki de olmak istediğinden
Şairinde dediği gibi
Sonbahar bahaneydi aslında
Yaprak dalından ayrılmak istediyse
Gözlerimde büyük boşluklar var gibi bakınca
Her yer karanlık her yer aydınlık
Kocaman bir film dönüyor beynimde
Ne oynamışım nede oynatmışım
Yaşamışım ben olarak sen olarak
Dokunduğum el öptüğüm dudak
Baktığımda hep seni gördüm
Koca bir yalan içinde yaşarken
Unutamadım
Nefesini, sesini, tenini