Boşluk Şiiri - Cengizhan Bozkurt 2

boşluk,
herkesin sonu aslında
durdurulmuş bir zamanda
insan ruhuna çöken bir zorluk
varık içindeki görünmeyen yokluk
teni yakan bu soğukluk
serzeniş
haykırış
yalvarış
hissettiyor insana
gençliğin ellerinden akıp giderken
zaman içinde kendinle boğuşurken
nedensiz sorular beynini kurcalarken
aldanıyorsun
kandırılıyorsun
tutunacak bir yer arıyorsun
bu boşluk seni yutuyor
nefesin daralıyor
zamanın duruyor
kimse seni duymuyor
kimse seni görünmüyor
görmüyor !
içi içini yiyorsun
herkese herşeye kuruluyorsun
sevdikerini birer birer kaybediyorsun
bu boşluk seni yutuyor
sonunu hiç mi hiç bilmediğin
bir yolda yanlnız yürüyorsun.
Boşluk...