Parkta oturduğumuz bankda boş kaldı
Aynı ben gibi
Sessizliğimizi izlediğimiz manzarada karardı
İçimdeki resmin gibi
Çatıların kiremitlerine konan güvercinlerde
Uçtu gitti kanatlarına takılan yalnızlık
Gibi.
İşte hayat sensiz gibi yok oldu gitti
Bankta oturduğumuz boşluk gibi.
Kayıt Tarihi : 12.10.2020 15:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Bank
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!