Boşluk Şiiri - Deniz Turkozu

Boşlukta sallanan adamı okumuştum
Bir keresinde sallanırken boşlukta ben de
Etraf sarıydı, öyle hatırlıyorum
Sessizdi ortalık.

Karanlıkta görmeye çalışmak faydasız bu kez
Simsiyah benekler çarpışırken havada

Burada hepimizden ve senden başka bir şey yok diyorlar
Ve aklıma gelmeyecek sözcükleri de alıp götürüyorlar

İsterdim o an tutuşturabileyim birkaçını bir araya
Ruhumun penceresini aralamadan hemen önce
Belki sönmüş bir yıldızın son parıltısını
Görürdüm hepsinin sonunda bir yerlerde.