Boşluk Şiiri - Umutcan Kamış

Kalemime derdeşti kelimelerim,
Yetişemiyor artık düşüncelerim.
Kopar da şirazesinden yapraklarım
Savrulur cihana yırtılan defterim

Boşluğa kalem sallarken bu ellerim,
Mahremiyet sızar ruhum ve içime.
Buhran pençesinde ezilirken zihnim,
Sarmaşıklar sarar kalan benliğime,

Arşa dua gibidir nasihatlerim,
Büyük erdemler doludur yırtık cebim.
Oysa, aykırı heveslere girerim;
Bana korkunç surete görünür Tanrım.

Kulaklar duyumlar utanmaz arzumu,
Karanlık bulutlarla doludur zihnim.
Yorgun kemikler, acı verir kalbime,
Bu karanlıkta da kamaşır gözlerim

Umutcan KAMIŞ (17.12.2018)