Boşluk Şiiri - Mahir Odabaşı

İnsan bazen bir boşluğa düşer
Sığınacak emin bir liman arar
Lakin dev bir dalga gelir
Tam tutunacağım derken
Ayağı kayar, geri düşer
Ağlar... ağlar

Son bir ümitle,
Elinden tutacak bir el arar
İmdat der, bağırır, çağırır
Ama nafile... bulamaz
Ağlar... ağlar

Dünya bu, menfaat üzeredir
Hele bir boşluğa düşmeye dur
Kurt dumanlı havada yürür
Bir darbe de ondan yer
Ağlar... ağlar

Sonra aklı başına gelir
Şair haklıymış der
Ama geç kalır
Ağlar... ağlar

O halde,
Sıkı tutun hayata
Sakın düşme boşluğa
Düşersen de her uzanan ele sarılma
Cicili bicili suni iltifatlara aldırma
Ve akıbet ağlama... ağlama
Bunlar doğru sözler, darılma
(Mahir Odabaşı-2.11.2013)