Boşluk Şiiri - Emrah Bekci 2

Bir boşlukta dalgalandıkça insan…

Ruhun derin sancılarını hisseder beden…

Romatizma olmuş sızlayan, bacaklar misali…

Dertlerimiz vardır bizlerin…

Ayrı ayrı, çeşit çeşit…boy boy...

Dert nedir?

Sıkıntı mı?

Hani bir bardak olsa, atsan yere kırsan kurtulsan…

Dertler ile yazılan şiirlerin çoğu dert merkebi…

Müziklerin çoğunun notaları kahırdan rakıyı susuz içiyor…(!)

Derdimiz ney ki?

Kimi sever sevdiği yüz vermez…

Kimi madde uğruna dertlenir…

Kimi başkasının derdinden, dert yükü olur…

Kimi televizyonda ki, Süleyman'a kızar...

Kimi ganyan oynadığı eşeğine...

Kimi avuç dolusu para kazanan, futbol takımına...

Kimi patronuna, kimi ülkeyi yönetene...

Fark ettim de Cami imamına kızan yok...

Sanırım son hareketten korkuyor Adem, yaşarken dert etmiyor imamı...(!)

Dertliyiz yaaa…Alayımız dertliyiz...

Dertten derman arar olduk birde…

Dert hazır dermanda hazır…(!)

Derdine derman diye cümlemiz bile var…

Tek başına kullanılmıyor derman, illa dert olacak…(!)

Tek başına bünyeye zarar veriyor, sanki altında dertsiz kullanmayın yazıyor...(!)

Tek başına dermana, sefa, neşe, huzur deniliyor…

Şimdi sorsam sizlere, hepinizin bir derdi vardır…

San ki dert yaparken bana sordunuz…(!)

Bizleri kimse, başıma ‘’şöyle-böyle’’ dert alacağım arkadaş, sen ne dersin diye aramaz…

Sizi arayan var mı?

Ama dert gerdi mi, hemen ararlar…(!)

Gel paylaşalım birazda sen dertlen diye…(!)

Dertli milletiz biz, keyifte nankör tekil takılırız, dertte ortak hep beraber…

Şimdi bu saatte ben ‘’derdi’’ dert ettim…

Bana ne dertten…

Yaşamak daha güzel, tebessüm, huzur…

Derdi olana tavsiyem…

Dermanın yoksa, dersiz başına dert alma…(!)

Alınca da, kaderimmiş de, başkasını dertlendir me…

Destsiz-sıkıntısız-huzur dolu günler temenni ederim tüm CAN lara…