Boşluk Şiiri - Nursen Özdoğan Kurban

Her gece başka bir boşluğa açılır kolları
Karanlığı sever,
Sessizliği okşar, korkuya sarılır.
Atsa kendini
Her boşluk bir uçurumdur.
Her seferinde
Göz kararır
Hafif bulantı.
Gittikçe hafifler ruhu
İki adım geri kaçar
Sarıldığından vazgeçer önce...
Sonra boşluğa kürek kürek gelecek
Düşler kurar siyah-beyaz
tek tük çizgiler,
odada yemek kokusu,
bir çizgi de özleme aittir.
‘O’ (çemberin içindeki boşluk)
Dolsa da sarı, mavi ya da kuzeniyle
Renklenir sadece!
Boşluktur yine boşluk.
Karanlığı bulur gözleri,
Gördüğü orman yeşildir,
Toprak malum rengi,
Mavidir, gök.
Bir gelir, bir gider…
- Gözleri ya mavi, ya yeşil ya kahverengi -
O, boşluğu yaratandır
Karanlığa yenik düşer hayali.