Boşluk Şiiri - Yusuf Çarkcı

Altımdan dumanlar yükselirken
İçimi çok dökmüşçesine içim boşlukta
Tutuşan anılarına su katmakta hasretin
Çelmelerine inat emekleyerek yürürken
Boşluğunu göremedim yine dibin bataklık
Kurduğum düzeni yaktın yıktın fark etmeden
Şimdi göçebe ruh hal-i durumum

Saklarım sevdamı yakıp yıksan da yurdumu
Tüm mazi canlansa da gözlerinin önünde
Gizli hazinelerim tependen tırnağa duvar sana
Vefası eksikliğinde tatminsiz yüreğim
Kömürüm odunum olduğunu bilsem bile
Ateşi bile yakarım hâlbuki istesen senin için

Sen benim için doğdun, bende sen doğacağın için
Sensiz hep boşluk içim, sana elzem bir dervişim
Belki daha seni okuyan çalışkan bir öğrenciyim

Boşluklardan akıyorsa yanaklarıma sensizlik
Senden geliyordur işte bu özlenimsi taşkınlık

Ne zaman etmeyeceksin bana veda
Vermeyecek misin hiç bana bir deva
Durma hiç gel yanıma bitsin ikimizdeki bu cefa
Savunmasız gel yanıma bir kez olsun sende vefa

Ruhum tecelli etse de çıksa da karşına
Ya da baksa kendi bedenime acısa
Uçup gitse kara boşluklara savrulsa
Ne bedende biter sensizlik
Ne ruhuma işlenmiş emsalsiz bu eksiklik