Boşluk Şiiri - Kayaalp Er

En içten haykırışımsın yüreğimde hapsedemediğim
Zikrettiğm her geçmişimde sineme oturuyorusun
Garip bir hüzne müptela oldum yokluğunda yarim
İlk göz ağrım derdim eskiden,şimdi görmekten korkuyorum
Seni nefes nefes tüketiyorum zaman tütününe sarıp,
Elimi uzatıyorum,buz gibi betonla irkilip uyanıyorum
Nedendir bilmiyorum, kendime bile kızamıyorum.
İsyanımı yokluğunun sesssizliği öylesine bastırıyor ki;
Hıçkıra hıçkıra ağlıyorum, ama duymuyorum.
Aynalar mı beni delirten,yoksa pişmanlığımın aksi mi bilmiyorum
Lal oluyor yüreğim, ağlıyorum ama duymuyorum.
Aşk mıydı haketmediğim yarim gözlerinin derinliğinde
Duyamadığım bizim şarkımızmıydı dudaklarından süzülen
Eskiyecek mi hatıralarımız birgün,bilmiyorum.
Lakin,bildiğim birşey var; söylemeye korkuyorum...
İçinden geleni sayıp söveceksin her gece
Layık olamadım hayallerimize biliyorum
Elimde şuan birtek pişmanlığımı tutabiliyorum sımsıkı
Reva değildi bize,ne düşündüklerim,ne de yaptıklarım biliyorum
Gaybten gelen şüpheler,gurursuz düşünceler...
İnan bana kendimle başbaşa kalamıyorum artık
Bazen bir şarkı dağlıyor yüreğimi,bazense bir fotoğrafın...
İnanılmaz bir ağırlık çöküyor o an tam sol yanıma
Sessizce çığlık atıyorum bazen kurtulmak için
Eziliyorum geçmişimin sorumluluğunda
Ve o an anlıyorum bazı gerçekleri
İnatla tekrarlamak istiyorum şahadet eder gibi
Yalnız o an ruhumu prangalarından kurtarabiliyormuşçasına
Olmuyor,kurtulamıyorum,tekrar irkilerek uyanıyorum.
Rahat bırakmıyor vicdanım bedenimi saatlerce
Uyuyamıyorum,gizlice ağlıyorum.
Mahvoluyorum gecenin sessizliğinde...

(Tuzla / 15.10.2009)