Boşluk Şiiri - Sabri Güler

Bir Hasan dedem var benim.
Pamuk sakallı, şen mi şen
Onu tanımayan çok şey kaybetmiştir
Dünya tatlısı bu ihtiyarın
Kendisi gibi tonton da bir eşi var
Tepe üstündeki evi şanki şahin yuvası
Seyrine doyum olmuyor buradan şehri
Burada oturmakla dönmüyor ki hayat
Bir küçük dükkanı var çarşıda
Şehre, düze de inmek gerekli
Ah Hasan dedem diyorum
“Şimdi senin derdine yanıyorum”
Nasıl iner çıkarsın bu yokuşu sabah akşam
Anlatıyor, “hiç üşenmem”
“Sabahları iniyorum bir heves kar kokusuna,
akşamları bir solukta çıkıyorum bu bayırı
yar kokusuna”
Helal sana Hasan dede,
Hem de bu yaşta,
Hayata asılmak bu işte,
Çilesini bile gülerek anlatıyor
Ders çıkarın der gibi bize adeta
Hasan dede sana maşallah diyorum
Hayat felsefem benim diyor hep “hoşluk üstüne”
Kuruyorum hayatımı “boşluk üstüne”
Hırsım yoktur benim bu yüzden,
Çıkmıyorum beklentiden yana yükseklere,
Yalnızca manzara değil benim gördüğüm,
Yaşamdaki boşluğu da gözlüyorum bu yüksek yerden
Dedim ya yaşamım bu benim
Boşluk ve hoşluk üstüne…
2008/Nisan