Sen gidince kendimi, boşlukta buldum.
Sanki kırılmıştı, paramparçaydı kanadım-kolum.
Gözyaşlarımı damla damla yüreğime doldurdum,
Dertlerimle birlikte, okyanuslarda boğuldum.
Ne farkı var ki İbn-i Sina’nın okyanustan,
Çünkü yüzme bilmeyenler, boğuluyorlar korkusundan.
Zavallılar, çırpınmayı bile akıl edemiyorlar,
Her can kendi derdine düşmüş telaşından.
Kaldım öylece ortalıkta, kaybettim yolumu.
Döndüm sağıma soluma, yitirdim umudumu.
Her girdiğim koridorun, bulamadım sonunu,
Karıştı kapılar, stres tıkadı nefes borusunu.
2002
Ümmügülsüm HasyıldırımKayıt Tarihi : 29.9.2009 22:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bırakıvermek elinde tuttuğun ip'i,
Omuzunun üzerinden bakmak geriye.
Benimde kısacık bir boşlukşiirim vardı eklemek istedim.
Güzel şiirinizi kutlarım.Umudunuz ve kaleminiz daim olsun.Sevgilerimle
Nasıl gülsün yüzüm yine gözlerim daldı
Kara sevdan ki aklımı başımdan aldı
Beni mecnun etti gülüm boluğa saldı....M.M.REVANLI
Harika şiirinize şu anda yüreğimden gelen bir dörtlükle eşlik etmek istedim,selam ve saygılar sunuyorum dost yüreğinize....
TÜM YORUMLAR (4)