Işıklar gitti,
kararan lambalara takılı kalırcasına gitti
ruh denen illet de.
Suskunluklarla büyüdü boşluklar; büyüdü, büyüdü...
İçine koca bir dünya sığarcasına,
içinde kaybolurcasına...
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta