Boşlukta düşüyorum...
Öyle bir haldeyim ki!
Sanki ölüyorum.
Hasretim muhabbete!
Öyle bir hasret ki! mühebbed...
Unutulan huzura,
Unutulan selama,
Bir tokalaşmaya.
Bir tutam dert!
Bir taraftan aşk.
Hangi dağda kim ölmüş?
Vakit nakite dönmüş.
Hayata küsülmüş ki!
Servet gözü bürümüş.
Biri yalnız...
Karamsarlık yine başta,
Aş olmuş arşta...
Bir kez olsun sevdin mi?
Kandırmadan kendini...
Oğuzhan Ünal 2
Kayıt Tarihi : 17.3.2019 03:11:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Oğuzhan Ünal 2](https://www.antoloji.com/i/siir/2019/03/17/bosluk-139.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!