Boşluk Şiiri - Abdullah Kalkan

Bir boşluk sarıyor dört yanı bir anda
Ve o boşluk kasıp kavuruyor hüzünleri hasretleri
Bir damla mutluluk arıyor çaresiz ruhlar
Her damlada mızraklanıyor yürek
Hiç bitmeden başlıyor acılar
Her yüz sen oluyorsun
Bense sana bakan bir çift göz
Nur doğuyor beynimde oluşan suratlara
Ama karanlık ve göz gözü görmez yüreğim
Bedenim karşı gelinmez arzuda tenine
Her koku sende bir parça sanki ve burnumda
Seni soluyor ciğerlerim
Senin nefes bile almadığın tenhalarda
İlaç bellemiş seni yaralarım ama çaresiz derin
Ey sonu gelmez uyku gel
Gel ve al bu canı bu zerresiz bedenimden