Boşluk Şiiri - Mustafa Soylu

Taş, toprak, çiçek ve kum,
Her şey ölüme mahkum.
Mesajla dolu uykum,
Yanımda Münker Nekir.

Göz koyup seçtiklerim,
Yiyip ve içtiklerim,
Boş verip geçtiklerim,
Ettiler beni hakir.

Çocuk çoluk ve malım,
Attılar bana çalım,
Aldattı beni falım,
Oldum kabirde fakir.

İyi kötü işlerim,
Hesapsız gidişlerim,
İlmik ilmik işlerim,
Günahlar ruhumda kir.

Bensiz de yaşarlar mı?
Oynayıp coşarlar mı?
İmdada koşarlar mı?
İnsan, nebat ve fikir.

Soylu’ya dağ tur oldu,
Işık oldu, nur oldu,
Kaseden billur oldu,
Kalbim dolunca zikir.