BOşANMALAR Yaşanmasın...

Bin yıl kalacak değil ya,AYŞE baba ocağında;
Tabiat’ın Kanunudur..Tam da evlilik çağında…
Oğlumuz da küçük değil,Askerliğini de yapmış;
Üstelik te memur olmuş,devamlı bir İŞ te kapmış…
Ya okulda,ya pazarda,orda-burda,yolculukda;
Birbirlerini görmüşler,hoşlanmışlar bir bakışta! .
Kızın eli-yüzü düzgün,ALLAH öğmüş te yaratmış…
Oğlan dersen…Ha MAŞALLAH! . o da bir hayli boy atmış!
Söz dü,nişan dı,nikâh tı..(canım! -cicim!) geçer aylar…
Çoluk-çocuk..Geçim derdi..Başlar tatsızca olaylar…
Öte yandan,(Sen haksızsın! ..Ben haklıyım .) kavgaları;
Hiç katılmazlar olur muuuu! ? Anaları-babaları…
İki taraf hoşgörüsüz,hadiseleri kaşırlar! .
Sağolsunlar komşular da (!) ordan-burdan lâf taşırlar…
” Oğlanın babası yokmuş,anasına da bakarmış..
Kızın da anası yokmuş,kıza babası bakarmış…”
Eleleyken,dizdizeyken,önceleri hep yanyana;
Hiç karışmaz olur muymuş (!) araya girer kaynana…
Hoş görünmez gözlerine,onca gayret,onca çaba,
Saygınlığa değmez olur,şirin ANA, aslan BABA…
Bir drahmi etmeyecek,önemsiz mes’elelerden,
Bahse bile değmeyecek,uydurukça sebeplerden;
Çıldırasıya sevdiği EŞ’ini,Canyoldaşı’nı,
Azatsız köle olduğu ömrünün arkadaşını;
“.Zaten burnun da eğriymiş! .Hayli de kamburmuş belin! .
Bi dediğimi almazdın..Pek te sıkı imiş el’in…”
Öyle olur-böyle olur,bişekilde ipler kopar!
İki taraf mahkemeye koştururlar,apar-topar!
İki de yalancı şahit! .anlaşmalı boşanırlar! .
KIZ,yanında iki çocuk…Babasına taşınırlar ..
Velâyetti..Nafakaydı…Aylar-yıllar sürüp-gider…
Olan yavrulara olur! ..Zavallılar olur heder
Evlilik te,boşanmak ta Allahtandır..der geçeriz..
Hataları biz yaparız,ALLAH’a bühtan ederiz…. (*)
EVLİLİĞİ kutsamıştır,KUR’AN’ında YÜCE ALLAH..
Bir boşanma olduğunda ” YER SARSILIR! ..” Maazallah! ..
ANA-BABA sabır etsin..bozmasınlar yuvaları…
Sokaklara salmasınlar,suçsuz,masum yavruları …

-ERDEK-2003
(*) Bühtan – YALANDAN KONDURMA,İFTİRA VB.