Yeni mi o aklın başına geldi,
Yüz döndürdüm senden boşa yorulma.
Aşkınla yandığım yıllar ezeldi,
Kendini ne sandın, boşa yorulma?
Bir zaman gönlümde Kafdağı idin,
Ne ettin neyledin tahtından indin.
Gençlik yıllarımda sözüne kandım,
Bıktım artık bundan boşa yorulma.
Çekildim köşeye gizli ağladım,
Yılların ipine hasret bağladım.
Sonunda unuttum huzur sağladım,
Uzak git sen benden, boşa yorulma.
Artık kâbus oldu seninle düşüm,
Silindi yüzümden eski gülüşüm.
Yıllara saklandı, uyku bölüşüm,
O yıllar ben yandım, boşa yorulma.
Candan olmalıdır sevginin özü,
Sonunda açıldı tavşanın gözü,
Gönlüne geçince Eyüp’ün sözü.
Devrilsin o endam boşa yorulma.
Eyüp Şahan
Ankara 18.4.1998
Kayıt Tarihi : 13.4.2014 18:08:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!