Boşa Yanmışım Şiiri - Celal Bahar

Ben nefesim ol istedim,
Sen nefesimi kestin,
Ben limanım ol dedim,
Sen kasırga olup estin,
Ne istediysem senden,
Bana hep aksini verdin,
Söyle sevgili ne olur,
Sen bize böyle ne ettin?

Ben huzur vermeni beklerken,
Sen bendekini de istedin,
Mutluluğum ol diye yalvarırken,
Hüzün bile sana çok dedin,
Ne dilediysem senden,
Beni hep boş çevirdin,
Söyle sevgili ne olur,
Sen bana böyle ne ettin?

Gülen yüzüm sayende dertlere mesken oldu,
Sevinçten parlayan gözlerim,
Dinmeyen yaşlarla doldu,
Gonca güllerim vardı,
Her biri açmadan soldu,
Söyle sevgili ne olur,
Kalbine giden yol, nasıl bir yoldu?

Bilseydim düşer miydim senin peşine,
Alev olup yansam dahi bakar mıydım yüzüne,
Kaç lanet okudum bilir misin sevdiğimi söylediğim o güne,
Söyle sevgili ne olur, sen ne yaptın yüreğindeki o güzele.

Ben sende merhamet var sandım, aldanmışım,
Yüreğinde masumiyeti görmüştüm, yanılmışım,
Bir edalı bakışına, bir şefkatli dokunuşuna kanmışım,
Ola ki taş kalbin, aşkın karşısında dile gelir sanmışım,
Lakin anladım ki sevgili, ben bunca yıl boşa yanmışım?