Boşa Geçen Ömrüm Şiiri - Yavuz Özçakır

Bana gelip sen kimsin desen inanki bilmiyorum;
Gözlerime bakıp adımı sorsan belki saçmalayabilirim
Sesine ses katıp konuşmaya başlasan sanki duyamıyabilirim
Durup yaşama gayen neydesen sadece seni tanıyabilmek derim.

Gecenin geç vakti suskunluğumu çaresizliğimi hor görme,
Söyleyemediğim sözlerle yanlızlığımla beni bu kadar germe
Yağmurun yağışında dalıp durduğum anlarda geçmişi anımsatma
Sana söyleceğim tek gerçek boşa geçen ömrüm gerisini unutma.

Her zamanki gittiğim yerde umutsuzluk tepesinde,
Aşkımı canımı düşünüpde kahrolduğum ağladığım zamanlarda
Etrafımda gezen gözü yaşlı sevgililer gördüğüm anlarda
Söylemesi kolay neden hep sevenler acıyı kabullenmek zorunda;

Yine hayel sandığım seni gördüğüm bir günün akşamında,
Uzaktan gözlerime bakıyordun konuşmadan kıpırdamadan adeta
Adını bile bilmiyordum gerçek aşkmış seni tanımakda
Şimdi tek düşündüğüm senden önceki boşa geçen ömrüm...

'' Güldüğümü sandığım günler kendimi kandırmışım

yanlızlığıma aldanıp yaşamaktan vazgeçmişim asıl mutluluk

boşa geçen ömrüm değil meğer senmişsin''

yanlızlığın rol oynadığı hayatta sevgiye sesleniyorum mutluluk

bızden nereye kadar kaçaçak yazdığım her şiirim sevenler için:

Yavuz Özçakır