Boşa Çıkan Sözler Şiiri - Süleyman Toprak

Gözlerin gözlerimden çekilince
Ertelenmiş duyguların isyanı karışıyor
Genliğini yırtmış yağmur dalgalarına
Tüm sevişmeler ve emperyal gözyaşları
Boşa çıkıyor.

Tavan yapan kahkahalar arasında
Dibe vuran ayrılıklar yaşayanım
Fotojenik bir acıyla
Kalabalıklarda yalnızlaşan
/Çoğalan yalnızlığı
Fırlatılmış bir yüzük kadar on(ur) suz
Bırakanım

Gözlerin gözlerimden çekilince
Yorgun kadınların/yorgun barınakların/yorgun duvarların arasından
Kınına sığmayan sözler söyledim
Kayıtsız/hantal yalanlara.

Gözlerin gözlerimden çekilince
Suya düşen şiirler yazdım sana
Aksak slüetlerin
Ve sarı tebessümlerin nihayetinde
Sen benim münafık sevmelerimsin
Kıyına gireceğim limanım benim.

Gözlerin gözlerimden çekilince
Kaybolmuş bu kentin
Kaybolmuş bu caddelerinde
Kayboluşumun hiçbir mantıklı izahı yok.
Bildiğim şey,
Son nikotini çekilmiş izmarit kadar sahipsizim.
Hiçbir kelimenin hiçbir harfinde
-Kara kavruk nüfus memurunun kütük defteri de dahil-
Kaydıma rastlanmadı.

Ağdası fazla berrağı az bir hayatta
Ne tarafa dönsem pişmanlık sancıları
Polyanna kuklaları ne tarafa dönsem
Gözbebeklerine bile sinmiş tropikal korkular.
Anla ki,
Güneşi hapsolmayan çocuklar sana yakışır.
Dağıt beni,
Beni hırpala
Yaşamak bir migren ağrısı kadar SOĞUK.