Boşa Çaba Şiiri - Güven Tekin

Zorla güzellik olmuyor işte.
Senin çaban, senin istemenle olmuyor.
O ne kadar seviyorum desede, bir noktada geri çekiliyor.
Sende ozaman, yaptıklarının yanlışlığını, bir kez daha anlıyosun.

Oysa o benim ezanlarda ettiğim duam,
Allah'ıma emanet ettiğim can,
Canımın canı, gözümün nuruyken.
Ben onun zerre umurunda değilim.

Üzülmüşüm, kızmışım, küsmüşüm,
Hiçbir önemi yok onun için.
O zaman kendime diyorum ki.
Yeter kendine yaptığın eziyet

Yeter bir sevgi uğruna bu kadar zulüm.
Kendine gel artık, toparlan biraz.
Önce sen kendin, kendine değer ver.
Bu kadar küçültme kendini.

Bırak, demekki sevmek böyle birşeymiş.
Seni sevmeyen biri için çabalama artık.
Zaten olmayacak bir şey için, hayatını zehir etme.
Özüne dön sen bu değildin.

Bırak seni isteyen zaten yanında olur.
Ufacık şeylere sırtını dönmez.
Olsun bee! buda benim ayıbım olsun.
Ona kızmıyorum, haklı sevmek zorunda değil.

Ayrıca iyi oluyo böyle davranması.
Kör olan gözüm, bu sayede açılıyo.
Teşekkür ederim beni kendime getirdiğin için.
Hayatta bazı acılar insanı kendine getirir.
Hatalarından ders çıkarırsın ki.
Daha fazla yanlışa sürüklenmezsin.
EYVALLAH...