Boş verin Şiiri - Mehmet Çoban

Uzakta gökyüzü
Hava biraz kapalı
Bahara açıldı yeryüzü
Ağaçlar yapraklı

Etrafta nefis bir koku
Havada yağmur kokusu
Belki gelir, belki gelmez
Gelmezse çiftçiler gülmez

Dolaşmak doğada sere serpe
Düzlük, ovalık, dere tepe
Düşler kurarken geleceğe
Çıkar duygular en yükseğe

Eli silahlı adamlar var
Avlanmaya çıkmışlar
Ne diyebilirim şimdi onlara
Laftan sözden anlamayacaklara

Üç kuruşluk keyif için sorumsuzca
Kurşun sıkacaklar doğadaki canlılara
Bir an içimden geçirdim
Elimde silah peşlerine düşseydim
Avlasaydım bende onları insanca
Hoşlanırlar mıydı acaba?

Kanatlanıp gökyüzünde uçana
Doğada özgürce koşturana
Silahlar sıkan insanlara
Ne demeli bilmiyorum insanca

Çerçevesi çıkarla çevrili insanlığın
Amacı öldürmektir kahramanlarının

Şu kadar adam öldürmüş savaşlarda
Şu kadar hayvan, kuş öldürmüş avlarda

Her öldürüş, her ölüm kahramana
Bir onur çizgisi attırmıştır insanlığına

Hani deyin öldürmek insanlık mıdır?
Evet, ne yazık ki, insanlık öldürmektir
Memleketleri fetih yapıp işgal etmektir
Gariban, yoksul halkların üzerine kurşun sıkmaktır
Evlerini, işyerlerini bombalamaktır
Varlıklarına el koyup caka satmaktır
Soygunla, talanla medeniyet kurmaktır.

Hani hayran olduklarınız kimlerdir?
Hayallerinizin liderleri, mitleri kimlerdir?

Bir düşünüp bir söyleyin insanlık adına
Çıkın özgürce dağların başına
Duygularınızı haykırın bütün dünyaya

Bakın ben haykırıyorum
Bütün gücümle bağırıyorum

Bugün insanlık, adam öldürmektir
Bugün insanlık, doğayı öldürmektir
Bugün insanlık, insanlığı yok etmektir
Bugün insanlık, çıkar adına herkesi silmektir

Böyle değil diyorsanız, hayır deyin
Yok, karışıksa duygularınız, boş verin

22.04.2012 - İzmir