Kul, aç olduğunda önemsemeyiz bile,
İnsanlar varken diye tasalanmayız dertle…
Birileri atar, der aç hayvana bakmayız,
Sokaklar dolu diye bir de hayıflanırız…
Hayvan sonradan ölür ihmalkârlığımızdan,
Rab rızası güdülmez kul vicdansızlığından…
(2012)
Kayıt Tarihi : 18.5.2017 19:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!