Bir tren kalkıyor
Sessiz bir tren
Nedendir bilmiyorum
Aklıma geliyor son bakışın
Bütün gün
Yağmur yağdığını yazıyor günlük
Balkona çıkıyorum sürekli
Eylül kokuyor hava
Uzun zaman olduğunu hatırlatan
Hatıralar gülümsüyor
Çıt yok etrafta
Nereden bileceksin
Bilmiyorsun işte
Gittiğin günden beri
Biriktirdiğim resimlerinin içindeyim
Sıcak tutmak için yüreğimi saran ateşini
Her sabah o istasyondan
Yeniden yolcu ediyorum seni
Duygusala bağlamanın
Gerçeği yüzüme vurmanın
Ne gereği vardı şimdi... Bilal KARAMAN
Kayıt Tarihi : 7.8.2016 05:22:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Bilal Karaman](https://www.antoloji.com/i/siir/2016/08/07/bos-ver-bilme-2.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!