Boş Vagon Şiiri - Nurcan Düzenli

Vagonlar boş,
Bir deli rüzgar esiyor.
Saçlarım rüzgarla sarhoş.
Yol yorgun, ışıklar durgun, adımlar suskun...
Bir deli yağmur geceye boşalıyor,
Her taraf loş.

Sokakta isimler yankılanıyor,
Hayaletlere sor!
İnsanlar yalnız İstanbul,
İnsanlar yoksul.
Geceler bir tütün, sigara...
Yak yakabildiğin kadar.
Yak sabahlara.

Yalnızlık zor meziyet!
İki dudak arası bir söz,
İki söz arası iki göz..
Yalnızlık en büyük eziyet.
Bir ölü toprak, bir kuru yaprak.
Karanlığa ışık olduğunu zannet.
Geceleri ağlayarak.

Gözlerin bir yıldız.
Gözlerin ışık yılı kadar uzak.
Ve yaşlarım gözlerin olmadan anlamsız,
Gözlerin tuzak, gözlerin mızrak!
Ellerim dokunuşların olmadığı kadar yalnız.
Boğuluyor karanlık,
Geceleri ağlayarak.