Boş Tenekeler Şiiri - Kadir Karakulakküçük

Vurduğum tekmelerde dinledim,boş tenekeleri.
Yorulduğum gün çağırdım,ayrı yoldan gidenleri.
Rüzgarlarda gördüm,öfkeyle boğuşan gölgeleri.
Göz yaşımla doldu tenekeler,susturdu öfkeleri.

Seyretmek ne kadar acı,ağlayan nemli gözleri.
Yuvarlanan çileleridir yaşlı gözlerimin kirpikleri.
Çığ düşerken gönüllerde,saklanır elbet öfkeleri.
Her zirveden buzu eritmez inan,şu bahar yelleri.