Taşıyabildiğimiz için değil, bir anlamı olduğu için taşısak keşke.
Acılarla ruhumuzu çalıştırıyoruz ama gelişmeyen tek yerimiz de o.
Varolmayı bile beceremiyoruz, bir gün gelecek muhtemel kuvveti beklerken zayıflığa mahal veriyoruz,
Düşüyoruz, tutan da olmuyor, batarken de yalnız batıyoruz; yüzeye çıkma umuduyla daha da derinlere iniyoruz.
Kayıt Tarihi : 27.4.2022 16:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!