Boş Sayfalar Şiiri - Tunay Çiçek

keşke boş kağıtları doldurmakla geçse ömrüm
ister yazıyla, ister rakamla
ister resimle, istersem sadece anlamsız işaretlerle
doldursam sayfalar dolusu boşluğu
ister ard arda gelmiş ahenk dolu kelimelerle
isterse kimsenin sevmeyeceği, sağı solu belirsiz sözlerimle
kursun kalemle karalasam tum sayfayı
veya üstü karalı olsa da sarmalasam her safhayı dolma kalemle
üstü kapalı olsa da herkes anlasa keşke
veya apaçık ortadayken bile gizlense gorunmese hiç kimseye
el yazısıyla mı kirlense her taraf sizce
yoksa tertemiz bırakıp yitip gitsem mi sessizce
bertaraf edip başımdan bütün dertlerimi
bu boşluğa küfredip başımı alıp gitsem mi
kufretmiyeyim de yumuşak sözlerle mi bitireyim
yoksa en sert kelimeleri bularak doldurmaya devam mı edeyim
bir zaman bakmışım en şeker, en tatlı kelimelerin olduğu yerdeyim
başka bir an o kelimeleri katlayıp teker teker yakmışım
farkettim ki yine bir yerlerde bir şeyler kayıp
tek tek kontrol ettim bütün kelimelerimi sayıp
anladım ki bazı kelimeler ucundan biraz yanık
ne ben hakimim o kelimelere ne de onlar birer sanık
baktığım tüm kelimeler bana gülümsedi ama
yaktığım kelimeler burada yokum bile demedi
sadece bir tutam kül havalandı aniden
ve kara bir sis gibi çöktü üstümüze yeniden
birini seçtim içlerinden hayat denilen
ve sordum giden hangisiydi sahiden
ölüm dedi hayat giden ölümdü
ve benim en kıymetli,en anlamlı bölümümdü...