Boş Sandalye Şiiri - Tunahan Alkan

Bir koridorun en ucundaki boş sandalye kadar yalnız kalbim
Sahipsiz ve çizik; eskimiş ve yırtık
Acımasızca isimlerini kazımışlar üzerime
Boş rezerve bir sandalye benim yüreğim
Sahibini biliyor umarsızca istiyor sadece onu
Sevmenin sadece istemek olmadığını bilerekten
Dayanıyor onsuzluğa her saniyenin dönüşünde
Özlemek daha sevilmeden
İşte aşk bu harfsizlerin dilinde
Sadece gönlümden akan ırmakta ufak bir tekne
İşte ben yolcu senin gönlüne
Dümensiz bir tekne kaptanı yok uçsuz sularda
Kaptanı bir havva kayıp ormanda
Zaman sadece beklemek bu diyarda
Hayallerin tarifi isen tabirlerde
Seni istemek çok büyük yük ilahi adaletten