Boş sahnenin ışıkları Şiiri - Cevat Çeştepe

iki kişi çıktılar sahneye, el ele.
sahne çok görkemliydi, salon da öyle.
dekorda; ustalık ve teknoloji çılgınca sevişiyordu.
çok önemli bir tragedyanın dünya prömiyerindeyiz.
dünyalar konuk edilecek; beklemedeyiz.

önce protokol; ne kendileri gelmişti yerli yerlerine
ne de rastladık fuayede sergilenecek çiçeklerine.
ya elitler; smokin ve şık tuvalet denizlerinin rengi?
bırak kendilerini, göremedik bile gölgelerini.
ve diğer davetliler; onlarda gelmediler
protokol ve elitler gibi.
gişedeki madam ve teşrifattan bıçkın delikanlı da
şu sıra basılacak ahlak polisince bir otel odasında.

iki kişi çıktık sahneye, el ele.
sahne çok görkemliydi, salon da öyle.
ama izlenemeyeceğini anladık tragedyamızın
koltukları böyle kimsesiz görünce.
şimdi hesaplaşma ve yanlışı aramak için çok geç.
izlenmeyen ve tanıksızlığa gizlenen bir yaşamda
giderek tükenecek bir anı oluyorsun boş sayfalarda.

haydi! şimdi, önce ışıklar kararsın, sonra perde