Boş resim Şiiri - Mustafa Küçükönder

Derin bir gece,
Ve yine ayaktayım,
Ne zaman uykudan uzak kalsam böyle,
Ya seni yazarım;
Hayallerime kaçarım ya da yine,
Siyaha boyadığım tavanında odamın.

Böyleyim işte,
Böyle, sevgiye divane,
Gerisi mühim değil,
Hayatın Gerisi sadece hikaye.....

Kimi zaman,
Kimileri geçse de aklımdan,
Utanırım senden,
Bir adım atmam arkandan.

Bazen de,
Çok uzak diyarlardan,
Sılaya bakmak gibi,
Seyrederim kumruları.
Tam alevlenirken içimde birşeyler,
Güneş batar, çekilir kumrular.
Ve ortada ben kalırım yalnız,
Bir de başı boş sokak köpekleri.
Bu ıssızlığı bozamaz hiçbir vazgeçiş
Öyle bir ıssızlıkki
Yalnızlık dahi almış başını gitmiş.
Anlatması çok zor,
Tarifi imkansız,
Sanki tüm evren içerde
Bir ben kalmışım dışarda,
Ellerim ceplerimde, çok üşüyorum,
Hava çok sıcak olsada,

Bir fasit dairenin içinde,
Çeyrek asırdır gezdirsem de şu vücudu,
Dünden kalan elimde bir sızı ancak,
Umulan odur ki benden geriye,
Boş bir resim karesi kalacak......

İstanbul 28.06.99