Boş Olan Kalplere Şiiri - Bahattin Tonbul

Bitsin artık bu sevda ne sana ne de bana
Karanlıkta gökyüzünde
Aya yıldıza baksana
Kimi akıyor,kimi parçalanıyor
Sini gibi,bazen çember misali ayrılıyor bedenler.
Peki sonra
Tekrar doğup tekrar batıyor
Gökyüzünde
Tıpkı güneş misali
Yeryüzünde canlıları da yaşatıyor.
Toprak su gibi,
Denizlerde büyük küçük balığı yiyor
Yaşaya bilmek için.
İnsanlar bitki sebze yiyor,
İrili ufaklı canlıların etiyle büyüyorlar
Ölmemek için
Onlarla gelişimlerini sağlıyor.
Her canlı diğer bir canlı için yaşam kaynağı oluyor
Bu onların devamını çoğalmasını kapsıyor
Alemde
Ölümüne haykırıyor hepsi
Sonuçsa sonsuza varmak.
Doğada dolanmaktan başka zaman da buluyor sevenler
Sevip bir günde yok oluveriyor gönüllerde
Yaşamında kalplerini
Ruhlarında anılarını saklıyor,hepten
Anlat,anlat bitmiyor mazi
Işık karanlık bulut rüzgar ve sel
Hepsi yaşamın olmazları desem
Unutulmaması gerekense gönül dostları
Bitmek tükenmek bilmiyor
Ufukta,
Her güneşin doğuşu
Başka günün başlangıcı oluyor şafakta
Umut yayılıyor sevdaların içine
Sen ve ben sığarmışız dersin sevdiğim
Boş olan kalplere
Bahattin Tonbul
24.3.2010