Bos Oda Şiiri - Hüseyin Kırkgeçit

Odamin duvari,ici bos,bombos
Örümcekler bir de,hayaletler var
Elimde mum gece yarilarinda
Bucak bucak,köse köse seni arar

Odamin camlari puslanirken sabahlari
Eskilerim tozlanirken duvar kenarinda
Daginikligimi toplayan calar saat
Kapiya yaslanip da calinca kalbimin

Bos odasindaki hicran dolu hasreti
Duvarlara sinmis örümcekler kacirir
Hayaletler kacisir,cinler kacisir
Daginikligimi toplayan calar saatin sesinde

Aksam dagilirken cocuklarin sesinde
Bu odanin önünde ürperiyor hasret
Sanirsin ben ölü,ben yok,ben cansiz
Ben ölmüsüm bu bos odada sensiz