Boş Mekan Şiiri - Fahrettin Selçik

Belli oluyor eksikliğin,
Bazen zehir akıtsa da dilin,
Hani var ya oranı attırışın,
Çekiliyor yine de şımarışın.

Gidince mekanın kaldı bomboş,
İnan bana,hiç de olmuyor hoş,
Ara sıra aramızda olaylar olsa da nahoş,
Açtım yine kollarımı,haydi bana koş.

Ben sana fena alışmışım,
Özeline bile girip karışmışım,
Nasıl oldu anlayamadım,şaştım,
Girdiğim boş mahallinden acele kaçtım.