Boş Masa Şiiri - Mahsun Doğan

Bir ölüm sessizliği vardı
Kendi ipiyle intihar ediyordu mum
Keman Kürtçe bir ağıt gibi haykırıyordu
Cenaze merasimi gibiydi kalabalık mekan

Masada iki sandalye iki kadeh
Kadehlerden biri yarımdı diğeri dolu
Elbette sanalyeler de öyleydi
Biri hayatın dolu tarafı
Diğeri ise gece yarısı

Biri konuşmaya başladı diğeri sustu
Ama aslında gerçekte olan
Konuşan dinliyor susan konuşuyordu
Ses ve sükunetin savaşında yaralı idi ikisi
Biri sarılmayı bekliyordu, Diğeri sevk edilmeyi

Saat ona iki vardı
İkisi de zaman kumandasını aradı
Biri zamanı hızlandırmak
Diğeri ise dondurmak istedi
Çünkü birk gidecekti
Acaba zaman giden için mi
Yoksa kalan için mi hızlı akmalıydı
Sonra Masadan bir ceset kalktı
Ve hiçkimse kalmadı