Boş Koltuk Şiiri - Seyit İyidoğan

Başını kaldır da bir kez bak bacı
Ne mahzun, ne sessiz durur boş koltuk
Sana saygısından saklanmış sanki
Hoş geldin diyemez sana boş koltuk

Bir kez inanmadın işte bu güne
Şimdi inandırdı seni boş koltuk
Bundan sonra ne söylesen nafile
Çünkü seni duymaz artık boş koltuk.

Gelmem o odaya bir daha artık
Sorma söyleyemez sana boş koltuk
Kime gardiyanlık edersin artık
Ne yapsan, ne etsen kızmaz boş koltuk.

Birlikte oturup yemiş,içmiştik
Bazen ağlamıştık,bazen gülmüştük
Bazen hiç sebepsiz sinirlenmiştik
Bunların hepsine tanık boş koltuk.

Nerden geldik, nerden gördük tanıştık
Bir abi, bir kardeş olduk konuştuk
Bir gün görmeyince özler olmuştuk
Sana tek mirasım kaldı boş koltuk.

Sen benim Bacımsın bunu bil yeter
Zamansız ayrılık ölümden beter
Geride bir hoş seda kaldıysa eğer
O zaman mutludur inan boş koltuk.