Üzülmekten yoruldum artık.
Dayanamıyorum.
Acının öfkesiyle yoğrdum kalbimi
Ne dersen de bana
Ne söylersen söyle....
Yalnızlığın sonu yok bende.
Ruhumdaki kırmızı gül
Ne zaman açmak istese
Gözlerinin boşluğuna düşüyorum
İşte o zaman solmaya başlıyor ömrüm
Herşeyi bir kenara bıraktım
Çaresizlik içinde seni düşündüm.
Ve eskimeyen gülüşünü
Ve senden o kadar nefret ettim ki
Gözlerinin boşlugunda intihar ettim
Kayıt Tarihi : 19.12.2006 20:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!