Boş Duvar Şiiri - Burak Kıllıoğlu

Ne varsa unuttum sana dair.
Seni hatırlatan her bir şeyi,
Unutuverdim.

Yaşadığın semti unuttum,
O güzelim semti...
Her gün geçip gittiğim halde
Yabancılaştım.

O güzelim saçlarını unuttum,
Altın sarısı saçları...
Rüzgarla salınan başaklara küstüm,
Gönül yarasıdır deyip dert etmediler.

Can veren gözlerini unuttum,
Yeşil yeşil aktığım...
Doğan güneşe döndüm sırtımı sen sandım da.
Yine de doğdu her gün bıkıp usanmadan.

En kötüsü de kendimi unuttum.
Seni her düşündüğümde
Bir adam geldi gözlerimin önüne.
Çıkaramadım.
Aynaya her bakışımda
Ardımdaki boş duvar gülümsedi bana.