Boş Değildin Şiiri - Ali Baş

Gönül yaran kaşıdıkça kanıyor,
Anladım ki boş değilsin Sabit bey.
Bülbül gibi gonca güle konuyor,
Alalade kuş değilsin Sabit bey.

Yavaş yavaş meramımı seziyon,
Dalıp aşkın deryasında yüzüyon.
Mecnun musun bir peşinde geziyon,
Sen de birsin boş değilsin Sabit bey.

Dostunu incitmez kelamın ince,
Diyorsun ki, gusül vuslattan önce,
Artık muammayı çözmüşsün bence,
Serap değil, düş değilsin Sabit bey.

Yarenlerle aynı safta duruyon,
Lokman gibi derde derman arıyon.
Üzgün görsen sebebini soruyon.
Elbet bağrı taş değilsin Sabit bey.

Kılı kırka yarıyorsun sözünen,
Yar deyişin sıtkı candan özünen.
Irmakları çoşturuyon sazınan,
Kalp gözünde yaş değilsin Sabit bey,

Bu Sezini ısıttıkça eriyor,
Dostluklar has ise uzun sürüyor.
Kulağın duymasa, gözün görüyor,
Sen boşlara eş değilsin Sabit bey.