Kelimelerin anlamı yok,
Hayat boş bir defter gibi.
Her gün bir sayfa çeviriyorsun,
Ama boş,
Bomboş sayfalar kovalıyor birbirini ardı sıra.
Sen doldurmaya korkuyorsun,
Hata yapmamak adına.
Ama onlar, gelişi güzel çiziktiriyor senin sayfalarına.
Herkese olur demekten,
Kimsenin kalbini kırmamak adına,
Ömür defterinden sayfaları bir bir
Çeviriyorsun.
Eriyip bitiyorsun,
Dilin suskun,
Kulağın sağır,
Gözün kör.
Yavaşça eski bir masala dönüşüyorsun.
Yaşamak istediklerin boğazında düğüm düğüm
Artık ne anlam arıyorsun?
Ne kaçış yolu?
Sözcüklerin yitik,
Kelimelerin diline dolanmış,
Ömür dediğimiz sayfalar,
Tek tek karalanmış.
Masada yarım kalmışlıkların,
Yatağında kimsesizliğin.
Dönüp baktığında ardına,
Sana ait,
Senin yaşamadığın hayatın.
Bir daha diyorsun,
Bir daha gelsem bu dünyaya,
Yaşamadığım,
Mutluluğumu istiyorum,
Gidemedigim ülkeleri,
Göremediğim dostluğu,
Yazamadığım şiirlerimi,
Sahip çıkamadığım sevdamı istiyorum.
Diyorsun,
Ama kimse duymuyor.
Üstünde toprağın,
Başında mezar taşın.
Ama kimse duymuyor
Kimse duymuyor
Kayıt Tarihi : 5.1.2025 22:28:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!