Boş Cüzdan, Dolu Ekran Şiiri - Haydar Güner

(Bir halkın cebine sığmayan öfke)

Ekranda dönerken bayraklar
Sokakta dönmeyen tencereler vardı
Ana haberin fonunda marş
Gerçekte annenin gözünde yaş
İki çocuğa bir ayakkabı
Üç fatura, tek maaş

“Geçinemiyoruz!” dedikçe
“Yeter ki vatan bölünmesin!” dediler
Oysa açlık da böler insanı —
Mideden başlar, vicdana kadar iner.

Muhalefet orada:
Mikrofon karşısında sert
Kulislerde şakacı
Meclis koridorlarında
İktidarla kol kola yürüyen bir gölge

Ne zaman halk başkaldırsa
“Biz çözüm için buradayız” derler
Oysa her çözüm çağrısı
Bir oyalama taktiği
Her miting, bir gaz alma töreni

Kayıkçı kavgalarının
Sesi çok, hedefi yok
Sırtını halka değil,
Sisteme yaslayanlar onlar

Boş cüzdanla yürürken
Bir ekran ışığı gibi
Karanlıkta daha da parlar yalanlar

Ve biz yine açız
Ama hâlâ onurluyuz
Çünkü ekranlar kapanır
Ama sokakta gerçek susmaz.