Ben,
Yalınayak, başıkabak
Ve de çıplak
Bir köylü çocuğuyum.
Siz bakmayın şu boynumdaki kravata
O askında
Toplumun bana taktığı
Bir “yavaşı” gibidir.
Ellerim üşür de çatlardı bir vakitler
Anam haşeş yağı sürerdi ellerime
İyileşsin diye.
Tek ilaç oydu köyde.
Ve...
Ceplerim boş gezerdi böylece.
Şimdi dua ederim anama
Beni böyle yetiştirdi diye.
Bir şeyler koymak istemem ceplerime
Kendi ellerimi bile...
21.09.1977- ESKİŞEHİR
Rüştü BöleKayıt Tarihi : 24.5.2003 12:12:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!